کد مطلب:314864 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:178
خرج حضرت ابوالفضل
در روز اول ماه محرم الحرام 1423 برابر با 25 اسفند ماه 1380 جناب آقای مشهدی الله وردی باقری، فرزند علی، عضو شورای قریه قشلاق كه فردی متدین و مورد اعتماد است، درباره كرامت حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) این ماجرا را شرح دادند: از مادرم شنیدم كه می گفت: در زمان گذشته وی از اولاد ذكور بی بهره بوده. بدین گونه كه هر وقت پسری به دنیا می آورد مع الأسف پس از مدتی تلف گشته و از دنیا می رود. چندین سال به این نحو می گذرد سرانجام در سال 1330 بنده به دنیا می آیم. مادرم احساس می كند كه من هم به سرگذشت پسران پیشین گرفتار خواهم شد. از این رو حضرت باب الحوائج ابوالفضل العباس
[ صفحه 402]
(علیه السلام) متوسل شده و نذر می كند كه اگر من زنده بمانم، یك رأس گوسفند روز تاسوعای محرم در جلوی یكی از هیئت های سوگوار قریه خود، قربانی كند و گوشتش را طبخ نماید و آن را در مسجد جامی روستای قشلاق برای مردم عزادار با عنوان «خرج حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام» اطعام كند.
این توسل نذر به اجابت رسیده و به واسطه عنایت حضرت ابوالفضل خداوند متعال مرا برای مادرم نگه می دارد. مادرم نیز به نذر خویش وفا نمود و آن را ادا می كند. سرانجام این نذر چندین سال ادامه پیدا كرد. روزی، تقریبا 25 یا 30 سال پیش دو رأس گوسفند داشتیم، یكی بزرگ و چاق و دیگری كوچك و لاغر. گفتم: بره بزرگ را به عنوان نذری حضرت ابوالفضل در روز یاد شده طبق سال های گذشته، قربانی می كنیم. به هر حال، شب تاسوعای محرم فرا رسید، ولی ما از تصمیم خود برگشته و گفتیم: بره بزرگ و چاق را برای خود نگه می داریم و در مقابل آن بره كوچك را قربانی می كنیم! سرانجام با این تصمیم خوابیدم كه فردا آن را ذبح كنیم. سحرگاه رفتیم جایگاه گوسفندان تا به آن ها علوفه و آب بدهیم، اما با كمال تعجب دیدیم كه آن بره بزرگ مرده است، ناچار در عوض بره دیگری را قربانی كردیم.
شایان ذكر است این نذر حدود پنجاه سال است كه ادامه دارد. این قضیه را به خاطر آن نقل كردم كه برادران دینی تلاش كنند نذر خود را تبدیل نكنند و از وسوسه های نفسانی برحذر باشند و نذر خویش را به طور كامل ادا نمایند. امید است در دنیا و آخرت زیر لوای حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) قرار گرفته باشیم.
[ صفحه 403]
[ صفحه 402]
(علیه السلام) متوسل شده و نذر می كند كه اگر من زنده بمانم، یك رأس گوسفند روز تاسوعای محرم در جلوی یكی از هیئت های سوگوار قریه خود، قربانی كند و گوشتش را طبخ نماید و آن را در مسجد جامی روستای قشلاق برای مردم عزادار با عنوان «خرج حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام» اطعام كند.
این توسل نذر به اجابت رسیده و به واسطه عنایت حضرت ابوالفضل خداوند متعال مرا برای مادرم نگه می دارد. مادرم نیز به نذر خویش وفا نمود و آن را ادا می كند. سرانجام این نذر چندین سال ادامه پیدا كرد. روزی، تقریبا 25 یا 30 سال پیش دو رأس گوسفند داشتیم، یكی بزرگ و چاق و دیگری كوچك و لاغر. گفتم: بره بزرگ را به عنوان نذری حضرت ابوالفضل در روز یاد شده طبق سال های گذشته، قربانی می كنیم. به هر حال، شب تاسوعای محرم فرا رسید، ولی ما از تصمیم خود برگشته و گفتیم: بره بزرگ و چاق را برای خود نگه می داریم و در مقابل آن بره كوچك را قربانی می كنیم! سرانجام با این تصمیم خوابیدم كه فردا آن را ذبح كنیم. سحرگاه رفتیم جایگاه گوسفندان تا به آن ها علوفه و آب بدهیم، اما با كمال تعجب دیدیم كه آن بره بزرگ مرده است، ناچار در عوض بره دیگری را قربانی كردیم.
شایان ذكر است این نذر حدود پنجاه سال است كه ادامه دارد. این قضیه را به خاطر آن نقل كردم كه برادران دینی تلاش كنند نذر خود را تبدیل نكنند و از وسوسه های نفسانی برحذر باشند و نذر خویش را به طور كامل ادا نمایند. امید است در دنیا و آخرت زیر لوای حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) قرار گرفته باشیم.
[ صفحه 403]